شادی من

سلام است که به تو میگویم و

به درختچه ی کنار پنجره ات

هزار بار میگویم

به هزار برگ و

به هزار نگاه تو .

هیچ نگو

برگ ها چنان شتاب میکنند به پاسخ

که هر چه بگویی

گم خواهد شد در همهمه ای سبز .

دیده ام که پنجره

میبندد خود را بر

جز صدای عطری برگ ها

هیچ نگو

زمان ایستاده است به پای لکنت من

و انگاه ،لبخند زنان به راه خواهد رفت که

کلمات غریب را

مثل تفاله ی سیاه چای

بیرون بریزم از دهانم و

ساده و سالم بگویم :

سلام !

-که هستی من را نقل میکند

تا سبزی برگ ها و

نگاه تو -