آرامـــ ـتــر از פֿـواب בرخــتــاטּ
|
دست ها
درست ,لحظه ای که دستهایت را محکم گرفته بودم و از لبه پرتگاه بالا می کشیدم آفتاب مستقیم در چشم هایم می تابید و نمیدیدم اسلحه ای که قرار است روحم را نشانه برود در دستهای تو بود و من محکم دستهایت را گرفته بودم . [ بازدید : 701 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ] [ پنجشنبه 30 / 5 ] [ ] [ سارا ]
[ ]
|
درباره وبلاگ
از خیال میــگریزم
از خودم هم میخواهم همچون غایتی که مرا شکل داده اند به ان ، سرم را بالا نگه دارم و نلرزم از باد ،هرچند این لرزیدن خود حرکت است اما از نوع حقیر ان . و حقارت را به هیچ قیمتی بر نمیگزینم که ثابت ماندن با شکوه بهتر از حرکت ضعف بار است ورود کاربرانخبرنامهپیوندهای روزانهآرشیو ماهانهآرشیو موضوعیپیوندهادیگر امکاناتطراح قالب: آوازک |
